Znaki pionowe a poziome: podobieństwa, różnice i zastosowania

Znaki drogowe pionowe

Znaki pionowe mają formę tarczy o określonych barwach i kształtach. Mocowane są na konstrukcjach wsporczych (takich jak np. słupki, ramy wysięgniki, konstrukcje bramowe) lub elementach przydrożnej infrastruktury (mogą to być np. latarnie, słupy trakcyjne, ściany budynków, maszty sygnalizatorów). W zależności od rodzaju drogi, na której występują, stosuje się różne wielkości tarczy. Lica znaków wykonuje się z materiałów odblaskowych, dzięki czemu kierowcy mogą je w porę dostrzec i odpowiednio zareagować.

Rodzaje znaków pionowych

Znaki pionowe dzielą się na następujące grupy:

• A – ostrzegawcze (uprzedzające o niebezpiecznym miejscu na drodze, nakazujące zachowanie szczególnej ostrożności);
• B – zakazu (wyrażające ustalenia dotyczące organizacji ruchu, mogą np. zakazywać wykonywania pewnych manewrów);
• C – nakazu (wskazujące wymagany sposób jazdy lub wymagane zasady zachowania na drodze);
• D – informacyjne (informujące o rodzaju drogi i sposobie korzystania z niej, mogą również informować o obiektach znajdujących się przy drodze);
• E – znaki kierunku i miejscowości (informujące o przebiegu dróg i ich numerach, ułatwiające dojazd do miejscowości i różnych obiektów);
• F – uzupełniające (przekazujące dodatkowe informacje, których nie uwzględniają znaki z grup A – E);
• T – tabliczki do znaków (uzupełniające treść znaku, z którym występują).

Z wyglądem poszczególnych znaków pionowych można zapoznać się na stronie https://www.znakowo.pl/znaki-drogowe-pionowe/. 

Gdzie umieszcza się znaki pionowe?

Znaki pionowe umieszcza się po prawej stronie jezdni lub nad nią – jeśli dotyczą określonych pasów ruchu, muszą znajdować się nad tymi pasami. W niektórych sytuacjach mogą być zamontowane również po lewej stronie jezdni (jeśli dopuszczają to przepisy; jako powtórzenie znaków umieszczonych po prawej stronie na drogach dwujezdniowych, których jezdnie posiadają więcej niż jeden pas ruchu; na drogach jednokierunkowych). Jeśli droga jest zamknięta dla ruchu lub ruch na niej jest ograniczony, mogą występować na jezdni. Znaki nakazujące obowiązek jazdy w określonym kierunku mogą występować na wysepkach w obrębie skrzyżowań.

Znaki poziome na drodze

Znaki poziome to znaki (w postaci linii, napisów i symboli) naniesione specjalną farbą na nawierzchnię drogi. Mogą występować samodzielnie lub razem z oznakowaniem pionowym. Ich stosowanie ma na celu:

• zwiększenie bezpieczeństwa uczestników ruchu i innych osób znajdujących się na drodze,
• usprawnienie ruchu pojazdów i ułatwienie korzystania z dróg.

Oznakowanie poziome powinno charakteryzować się m.in. dobrą widocznością, trwałością, odpornością na zabrudzenia i ścierania, a także wysokim współczynnikiem odblaskowości. Na niektórych drogach (autostrady, drogi ekspresowe, drogi dwujezdniowe) sprawdzają się znaki poziome grubowarstwowe profilowane lub strukturalne. Najechanie na nie powoduje efekt akustyczny, co ostrzega kierowcę, że zjechał z pasa ruchu.

Rodzaje i barwy oznakowania poziomego

Do oznakowania dróg stosuje się:

• znaki podłużne i poprzeczne (linie),
• strzałki,
• znaki uzupełniające,
• punktowe elementy odblaskowe.

Znaki poziome mają barwę białą. Znaki żółte mogą być naniesione na jezdnię w przypadku czasowych zmian organizacji ruchu.

Znaki pionowe a znaki poziome – które są nadrzędne?

Wymagania dla znaków drogowych umieszczanych na jezdni znaleźć można w załącznikach (1 – 4) do Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. Warto zaznaczyć, że w świetle przepisów żaden rodzaj oznakowania nie jest nadrzędny wobec drugiego – znaki poziome i pionowe są więc tak samo ważne.

Jeśli chodzi o hierarchię sygnałów i znaków, Kodeks drogowy zaznacza jedynie, że polecenia oraz sygnały dawane przez osoby kierujące ruchem lub uprawnione do jego kontroli mają pierwszeństwo przed sygnałami świetlnymi i znakami drogowymi, a sygnały świetlne mają pierwszeństwo przed znakami drogowymi regulującymi pierwszeństwo przejazdu.